Toen ik nog een jongetje met mooie blonde krullen was, zong ik als sopraantje in een kerkkoor. Niet onverdienstelijk want ik mocht regelmatig een solopartij zingen. De dirigent vond de akoestiek van de kerk echter zo slecht dat hij met zijn koor naar een andere kerk verhuisde, en ik ging andere dingen doen.
Tijdens de paaswake, de nachtmis met Pasen, ben ik dit jaar naar die andere kerk gegaan. Het koor bestaat uitsluitend uit jongens en mannen en zingt heel verdienstelijk. De inmiddels ruim 80-jarige dirigent zat voor me en genoot zichtbaar van wat zijn opvolger hem voorschotelde. Tijdens het Alleluja van Georg Friedrich Händel galmden de hoge tonen van de sopranen door de kerk. Ik hoorde mezelf als jong sopraantje die prachtige geluiden weer voortbrengen, wat kan de menselijke stem toch een schitterend geluid voortbrengen. Ook al begreep ik vroeger geen snars van de Latijnse gezangen, het ritme van de woorden gleed vanzelf uit je mond.
Ruim een week daarvoor had ik de sopraan Ise Eerens, een prachtige vrouw met een even prachtige stem, het Stabat Mater horen zingen - deze keer een uitvoering van Boccherini. Het Stabat mater is een soort zuidelijk variant van de Mattheus-Passion in Naarden en beschrijft het leed van Maria bij de kruisdood van Christus. Deze uitvoering vond plaats in Oirschot en mede een initiatief van de aannemer.
Ik ga zelden of nooit naar uitstapjes die door zakenrelaties worden georganiseerd; mijn weekends wil ik zoveel mogelijk in huiselijke kring doorbrengen. Maar vanwege mijn koorverleden en de bijzondere sfeer besloot ik toch gaan. Mijn vrouw, gaat zelden mee naar zakelijke verplichtingen maar had al ingestemd mee te gaan. Een ernstige reden bleek echter haar gang naar Oirschot te blokkeren: op televisie werd een film met Richard Gere uitgezonden! Met tegenzin strompelde ze de kerk in, waar we een plekje vooraan kregen recht tegenover de orkestleden. In het programmaboekje las ze over de altviolist, Roger Chase, een Brit die studeerde aan The Royal College of Music in Londen en nu professor was aan de Guildhall School in London. Ze viel bijna van haar stoel toen hij recht tegenover haar ging zitten; hij leek als twee druppels water op Richard Gere! Zo werd het toch nog een prachtige avond: schitterende stemmen en een aantrekkelijke uitstraling van de performers, voor ieder wat wils.
