Moorfields, het grootste oogziekenhuis van Europa vierde onlangs haar 200-jarig bestaan met een groots jubileumcongres. Zijn wij al blij met een sponsorbijdrage van enkele duizenden euro's, onze Londense collega’s hadden een groot hotel afgehuurd aan de rand van Hyde park grotendeels gefinancierd. Voor het op te richten kinderoogziekenhuis hadden ze al € 15 mln. opgehaald bij enkele rijke Britten. Zelfs collecteren kunnen we nog van de Britten leren.
Meestal reizen we heen en weer voor dergelijke bijeenkomsten. Je springt op de fiets naar Rotterdam airport en bent sneller in Moorfields dan de directeur van Moorfields, die dagelijks meer dan twee uur onderweg is van huis naar ziekenhuis. Een bezoek is dan snel gemaakt.
Dit keer blijven we echter overnachten in een hotel, het inchecken is altijd weer een verrassing. Meestal heb ik meer geluk dan mijn collega met inchecken. En jawel hoor, er waren geen non-smoking kamers meer beschikbaar maar op de negende etage hadden ze nog wel een mooie hoekkamer vrij. Vanuit mijn bed leek heel Londen aan mijn voeten te liggen. In Engeland is alles sowieso luxueus, economisch gaat het hen voor de wind en dat zie je goed in Londen. Toen we ruim tien jaar geleden de eerste contacten legden met de leiding van Moorfields, was Londen nog in verval. Het vliegtuig naar London City Airport zat toen half vol en het vliegveld lag te midden van vervallen havenloodsen. Inmiddels is het gebied uitgegroeid tot een chique wijk waar de banktop van Europa vergadert en werkt. De stations zijn opgeknapt, de straten schoon en zelfs de zon scheen in Hyde park! We voelen ons al aardig thuis in Moorfields, veel van onze collega’s hebben er al presentaties gehouden en ervaringen uitgewisseld, de collega's uit de andere ziekenhuizen zijn vrienden geworden. De wereld wordt zo wel erg klein soms, zelfs heel klein. Dat blijkt wanneer mijn dochter en de zoon van de ook aanwezige Belgische collega op datzelfde ogenblik in een werkgroepje zaten. Ze doen dezelfde studie, zitten in hetzelfde studiejaar, in dezelfde stad en hun achternaam begint met dezelfde letter.
Die middag stelde de directeur van het oogziekenhuis in Kuala Lumpur, Maleisië voor om de volgende vergadering bij hem te houden, dat maakt de wereld nog wat kleiner. Het is wel een stuk verder weg natuurlijk, maar dichter bij de hemel: ze hebben daar het hoogste gebouw ter wereld en waar hij ons graag wil ontvangen. Eens kijken of ik daar zo dicht bij de hemel ook een luxe hotelkamer kan versieren.
