Wat een genot om door een minieme creatieve toevoeging aan moeder natuur een nieuwe kijk te krijgen op de wereld om je heen! Ik krijg daardoor nog meer respect voor de schoonheid van de natuur en respect voor de zoekende kunstenaar op weg naar de ultieme minimale toevoeging.
De emotionele prikkels die Marina Abramović, als performancekunstenaar, daarvoor gebruikt zijn soms ongewoon, maar gelijk ook uitdagend. Niemand om mij heen nam op haar expositie even vlotjes en zonder emotie de nauwe passage tussen twee naakte mensen. Een voorbeeld van haar zoeken naar een spirituele belevenis met het gebruik van zo min mogelijk hulpmiddelen, een geslaagde zoektocht naar de schoonheid van de harmonie tussen mens en omgeving.
In de 40-daagse periode tussen Carnaval en Pasen eet ik al heel wat decennialang alleen dagelijkse maaltijden, neem geen tussendoortjes en drink geen druppel alcohol. Soms zit ik in die tijd met vrienden een paar dagen in een klooster, dit keer in de Abdij van Postel, net over de grens met België. Met veel respect voor de eeuwenlange traditie is het bijzonder te merken hoe je van het ene op het andere moment de hectiek van het dagelijks leven verruilt voor de rustige wereld van contemplatie en zelfreflectie. De gesprekken met onbekende gasten gaan op een vlotte en vloeiende wijze over de diepere aspecten van het leven. Al konden mijn niet-vastende vrienden ook erg genieten van de Postelse abdijbieren. In een natuurlijke leefomgeving vol eenvoud, eeuwenoude tradities en rituelen voel je de harmonie van mens en natuur aan den lijve.
Lanzarote was vroeger het lelijkste eendje onder de Canarische eilanden. Je moet leren de natuurlijke schoonheid te zien van een zwart maanlandschap. Cesar Manrique, kunstenaar en architect is er in zijn eentje in geslaagd om de schoonheid van zijn geboorteland met veel verve uit te dragen naar zijn medebewoners. De, in de rest van de wereld zo gebruikelijke, commerciële uithangborden en infrastructurele uitspattingen ontbreken geheel in het landschap. Dat valt je in eerste instantie als bezoeker niet op, maar het zwarte vulkanische landschap is daardoor zo min mogelijk aangetast. Als je zijn museum en huizen hebt bezocht, zijn creaties en gedachten hebt waargenomen ga je op een heel andere manier naar het eiland kijken en begrijp je waarom het eiland zo natuurlijk en harmonisch aanvoelt. Bij de verdere ontwikkeling van het eiland heeft men zich strak gehouden aan zijn uitgangspunten om de natuur leidend te doen zijn bij infrastructurele ingrepen. Prachtig om te zien. Het echte ultieme genot voor ons als ouders is toch de schoonheid en harmonie van het gezin. Teruggekomen op het strand van Lanzarote speelt de hele Europese tak van ons gezin met minimale middelen (alleen wat schepjes en zwempakjes) met zand en zee. Al die kinderen en kleinkinderen zijn toch een heel bijzonder staaltje van moeder natuur. Toegegeven, een gezin met veel nakomelingen is wel krachtig, maar is natuurlijk geen minieme toevoeging aan moeder natuur.
