Wat een verrijking om met een minimale creatieve toevoeging aan moeder natuur een nieuwe blik op de wereld te krijgen! Het vergroot mijn respect voor de schoonheid van de natuur én voor de kunstenaars die streven naar de ultieme eenvoud. Marina Abramović is zo’n kunstenaar: haar performances zijn vaak ongewoon en confronterend, maar juist daardoor uitdagend. Ze betrekt het publiek actief bij haar zoektocht naar een spirituele ervaring. De nauwe passage tussen twee naakte mensen op haar expositie is daarvan een bekend voorbeeld van haar zoeken naar een spirituele belevenis met het gebruik van zo min mogelijk hulpmiddelen. Het is een geslaagde zoektocht naar de schoonheid van de harmonie tussen mens en omgeving.
In de veertigdagentijd tussen Carnaval en Pasen eet ik al decennialang alleen dagelijkse maaltijden, neem geen tussendoortjes en drink geen druppel alcohol. Soms zit ik in die tijd met vrienden een paar dagen in een klooster, dit keer in de Abdij van Postel, net over de grens met België. Met veel respect voor de eeuwenlange traditie is het bijzonder te merken hoe je van het ene op het andere moment de hectiek van het dagelijks leven verruilt voor de rustige wereld van contemplatie en zelfreflectie. De gesprekken met onbekende gasten gaan op een vlotte en vloeiende wijze over de diepere aspecten van het leven. Al konden mijn niet-vastende vrienden ook erg genieten van de Postelse abdijbieren. In een natuurlijke leefomgeving vol eenvoud, eeuwenoude tradities en rituelen voel je de harmonie van mens en natuur aan den lijve.
Lanzarote was vroeger het lelijkste eendje onder de Canarische eilanden. Je moet leren de natuurlijke schoonheid te zien van een zwart maanlandschap. César Manrique, kunstenaar en architect is er in zijn eentje in geslaagd om de schoonheid van zijn geboorteland met veel verve zichtbaar te maken. Door zijn invloed ontbreken commerciële uithangborden en overdadige infrastructuur, waardoor het landschap onaangetast. Dat valt je in eerste instantie als bezoeker niet op, maar het zwarte vulkanische landschap is daardoor zo min mogelijk aangetast. Als je zijn museum en huizen hebt bezocht, zijn creaties en gedachten hebt waargenomen ga je op een heel andere manier naar het eiland kijken en begrijp je waarom het eiland zo natuurlijk en harmonisch aanvoelt. Bij de verdere ontwikkeling van het eiland heeft men zich strak gehouden aan zijn uitgangspunten om de natuur leidend te doen zijn bij infrastructurele ingrepen. Prachtig om te zien. Het echte ultieme geluk vind ik iets later op het strand waar kinderen en kleinkinderen in harmonie met elkaar spelen met zand en zee. Toegegeven, een gezin met veel nakomelingen is geen minieme toevoeging aan moeder natuur, maar wel een wonder op zich.
