Een bonte verzameling van kleine en piepkleine vissershuisjes vormt in El Palo het decor van de kustlijn van dit deel van Malaga. Het is soms een uitdaging om met de beperkte ruimte om te gaan, zoals bij een huisje waar de wenteltrap buiten begint en binnen in de kamer eindigt. De trap staat daar symbool voor ‘inclusiviteit’, een begrip dat momenteel ook politiek populair is.
Córdoba heeft een historisch voorbeeld van materiële inclusiviteit. Duizend jaar geleden was de stad, met een half miljoen inwoners, de grootste ter wereld. Hier bouwden de Moren de indrukwekkende Mezquita-moskee. Na de verovering op de Moren is de Moskee gelukkig niet verwoest, een kolossale Kathedraal is erin gebouwd. Tegenwoordig kunnen de huidige bezoekers zowel de unieke kwaliteiten van een Moskee én een Kathedraal bewonderen. Een aanpassing die de kenmerken van de moskee behouden heeft — inclusiviteit avant la lettre.
Inclusiviteit is juist geen simpele mengelmoes, geen gewone mix. Ons gezin, dat inmiddels bestaat uit mensen uit vijf landen en twee continenten, maakt dat verschil misschien nog duidelijker. Zonder de eigen kwaliteiten, normen en waarden te verliezen, proberen we iedereen op te nemen. Voor ons is inclusiviteit geen vermenging, maar een manier om de eigenheid van ieder te bewaren. En dan is het extra bijzonder als je iets van jezelf herkent in het zesde kleinkind, dat net in Nieuw-Zeeland geboren is.
