Vandaag kregen we een rondleiding in het Zuid-Spaanse palacio waar we een aantal dagen verblijven. We zijn een van de eerste gasten in een net gestarte overnachtingsfaciliteit. De eigenaars zijn in het paleis opgegroeid, net als hun voorouders, de familie woont hier al sinds 1268 (!). Nog nooit sliep ik in een huis met schilderijen van Rubens en andere Vlaamse meesters aan de muur, waar de afgelopen vijf generaties Spaanse koningen aan tafel zaten. Ondanks alle internationale invloeden bleef de familie trouw aan hun domicilie: openstaan voor vernieuwing, behoud van het goede.
De zomer 2018 is een totaal andere dan we tot nu toe gewend waren. Zelfs in september was het nog bijna tropisch. De zomer begon al vroeg dit jaar bij mijn dochter in Nieuw Zeeland, zodat ik optimaal gebruik kon genieten van mijn korte broeken. Ik stem er graag mee in als we de komende jaren net zoveel zomertijd kunnen krijgen.
Het weer kan wekenlang stabiel en zomers blijven, de dagelijkse routine van eenieder verandert nauwelijks. Slechts in uitzonderlijke gevallen zoals de Elfstedentocht of zware sneeuwval passen we ons schema aan. Die hang naar behoud van het goede is voor EU-voorzitter Juncker een mooie aanleiding om de Europese burger het idee te geven echt invloed op de besluitvorming uit te kunnen oefenen. We hoeven in de EU niet meer tussen winter- en zomertijd te wisselen, de EU wil liever dat we straks alleen nog zomertijd aanhouden.
Instemmen met een jaar vol zomerse dagen en zomertijd, of stemmen voor alleen zomertijd, lijkt op hetzelfde neer te komen: je kiest voor verandering én behoud van het goede. De weersgesteldheid kunnen we echter niet kiezen noch bepalen, we moeten accepteren wat de natuur ons brengt.
