.JPG)
De liefde van mijn dochter bracht ons bij de grootvader van haar Ierse vriend in een
zowaarzonovergoten Dublin. De Ieren hebben flink geleden onder de crisis, maar de Europese vlag wapperde trots op de gebouwen. De Guinness vloeide rijkelijk, het barleven draaide volop en de economie trekt duidelijk aan. De glimmende aardbeien van de veiling uit Hoogstraten vonden volop aftrek in O’Connell Street in het hart van de Ierse Hoofdstad.
De dagen daarop
mocht ik tweemaal de hand schudden van Jeroen Dijsselbloem, minister van
financiën en voorzitter van de Eurogroep.
Hij sprak onder de goedkeurende blik van zijn moeder de Nassaulezing uit
in de Grote of OLV Kerk in Breda. Zijn pleidooi voor het steeds maar weer
aanpassen van je werk aan veranderende omstandigheden illustreerde hij via “ de
7 magere jaren” van zijn grootvader
als pottenbakker in Bergen op Zoom. Het Europa van nu moet niet staan voor concentratie van macht in
Brussel, maar voor samenwerking tussen Europese staten. Het “Europa van de
vrede” van toen, wordt het “Europa van de banen” van nu; samenwerken om meer mensen te laten werken.
.JPG)
Fietsend langs de aardbeienvelden ten zuiden van Breda,
waren de landarbeiders flink aan het werk om de zomerkoninkjes op tijd naar
de veiling van Hoogstraten te krijgen. De grootvaders
van deze Poolse plukkers waren de bevrijders van Breda, precies 70 jaar geleden
begonnen met D-day in Normandie. In het Europa van nu hebben zij door samenwerking
hun eigen werk, van hun grootvaders kregen wij de vrede. En de boer ? Die verkoopt
de eigen aardbeien ook in zijn winkeltje aan huis, samen met zijn vriendin
uit.... Ierland. Samenwerken is mooi,
maar samen lief hebben daar genieten al die grootvaders,
kinderen en kleinkinderen toch het meest van, met of zonder aardbeien.
