EEN KWESTIE VAN GELUK

Aan het eind van de middag verliep de terugvlucht naar Rotterdam heel soepel. Er leek geen vuiltje aan de lucht. De collega die achterbleef, was echter bezorgd geweest. “Je mag van geluk spreken dat jullie net op tijd weg waren”, vertelde hij over de telefoon, “De hel brak hier los in de vorm van een zwaar onweer, vlak nadat jullie waren vertrokken”.

     Op de vliegtuigstoel lagen verschillende kranten met artikelen over de nieuwe modepresentaties in New York. Prominent stond mannequin Mirthe Maas, gekleed in Donna Karan, afgebeeld op een foto in de Frankfurter Allgemeine, een vooraanstaande Duitse krant. De Telegraaf schreef over dé doorbraak van Mirthe als topmodel voor diverse grote merken. In een eerdere intranetcolumn voorspelde ik anderhalf jaar geleden al dat dezelfde Mirthe, een vriendin van mijn dochter, binnen enkele jaren op de covers van internationale modebladen zou verschijnen. Zo’n voorspelling heeft nog minder kans dan een winnend lot in de Staatsloterij.

     Mijn zoon verplaatste zich op datzelfde moment niet door de lucht, maar met de auto. Hij kreeg trek in een ijsje en stopte kort bij een benzinestation om er een te kopen. Nauwelijks was hij weer vertrokken, of een auto ramde twee minuten later met groot geweld datzelfde benzinestation. Er vielen doden en zwaargewonden onder de mensen die net iets langer in de rij stonden dan hij. ‘Allemaal godsbewijzen’ zou Thomas van Aquino gezegd hebben. ‘Gewoon een kwestie van veel geluk’, zegt een ander, of toch een bijzondere beschermengel op mijn schouder?

DE MERKENCLUB

Wil jij ook zo graag van elke dag een bijzonder dag maken, ruiken, proeven, kortom al je zintuigen optimaal gebruiken? Voor veel mensen is dat een reden om lid te worden van de Nespresso-club, een club van koffieliefhebbers die allen dezelfde passie koesteren voor een uitzonderlijke koffiebeleving.

     Vroeger verzamelden mensen zich primair rondom een geloofsrichting en de clubs daaraan gelieerd zoals fanfares, scoutinggroepen en sportclubs. Het geloof verdween naar de achtergrond, de katholieke fanfare ging blazen met de protestanten en de openbare voetbalclub schoot met een katholieke aanvaller zich naar de top van de eredivisie.

     Bedrijven wilden ook nog wel eens clubs vormen voor hun medewerkers en hun familie. De Philips Sport Vereniging uit Eindhoven is zo’n oude bedrijfsclub. Bedrijven zijn nu in het gat gesprongen wat ontstond met het verdwijnen van de sociale banden tussen religieuze stromingen. Ze verzamelen geloofsgenoten, hun consumenten, rondom hun producten zowel op internet als in hun moderne “merken-kerken” zoals de Nespresso Boutique’s. Nog even en de eerste ontgroening voor nieuwe Nespresso-clubleden dient zich aan. Lekker verplicht kuipjes snoep happen uit een bak koffiedrek. Je bent niet meer wat je denkt, je bent wat je kiest gebruikt, lijkt het devies. Geen onverwachts credo indien je de markt z’n gang laat gaan bij het vormgeven van de overgang van een materialistische naar een meer spirituele wereld.

WACHTEN

Een zonovergoten wit strand, een stevige verkoelende bries en een ontspannen sfeer: het ideale vakantieplaatje. De vakantie is nog niet om, of de reisbranche probeert ons alweer te verleiden een nieuwe bestemming uit te gaan zoeken. Allemaal mooi en prachtig zolang je vergeet dat die vakantiebestemmingen niet bij jou in de achtertuin liggen. Vakantie betekent ook veel wachten; in een ellenlange rij voor de balie op Schiphol of in een kilometerslange files bij de Gotthardtunnel. De emoties kunnen in die rijen soms hoog oplopen.

     Treinmachinisten, zo alleen op de bok, kunnen fantastisch genieten van prachtige weidse uitzichten op een verder verlaten landschap. Zo af en toe kom je een tegenligger tegen, rij je langs een snelweg of door een stadje maar verder biedt het uitzicht veel ongerept natuurschoon. Maar hun werk kent ook een schaduwzijde: de grote angst van de plotsklaps opduikende man of vrouw die jouw trein wil gebruiken om het leven te bekorten. Een ervaring die je niemand gunt. Het beeld lijkt door de hoofden te spoken van mijn medereizigers die ook op deze late avond drie uur moeten wachten op de eerst vrijgegeven trein. Een perron vol ingehouden emoties aan het eind van een lange werkdag, een mix van vermoeidheid en gemengde gevoelens voor machinist, hulpverleners en slachtoffer.

     Met flitsende buitenlandse stages werft het hoger onderwijs nieuwe studenten. Zo zit één van mijn dochters op zo'n stageadres op de witte stranden van de Antillen. Plotsklaps heeft ze een angstaanjagende zenuwontsteking. Met spoed naar de SEH, een second opinion, alles komt in een stroomversnelling, maar immens blijft de grote fysieke afstand tussen je kind en jij als ouder. De repatriëring kan niet snel genoeg geregeld zijn, soms duurt wachten op die liefdevolle knuffel op Schiphol echt erg lang. De grootste emoties komen los, als het dierbaarste wat je hebt, je kind, weer veilig thuis op de bank zit. Nu nog wachten op herstel.