KLANTGERICHT

Mijn dochter leert op de hotelschool alles over gastvrijheid en klantgerichtheid. Tijdens haar stage in een hotel past ze dat toe in de dagelijkse praktijk, bijvoorbeeld met Sinterklaas. Ze laat gasten kennismaken met de Nederlandse cultuur, ze mogen 's avonds hun schoen op de gang zetten, niet om te poetsen maar om een Sinterklaascadeautje te krijgen. Een moderne aanpak, maar de Chinese gasten snappen het verhaal niet helemaal en wilden Sinterklaas in levenden lijve zien, waardoor ze bij hun deur bleven posten.
    Wij vieren Sinterklaas zelfs tweemaal. Een feestje met de complete familie is lastig te organiseren, doen we het nog wel of toch maar niet. Wie wil daar nog meer door gaan? Nou de kleinkinderen wilden niet van zo'n festijn af en zo zat toch iedereen, zo'n twintig man, rond de tafel. Geen gedichten, maar een Sinterklaas spel al misten we achteraf wel de gedichten.
     Op 5 december vieren we het traditioneel met ons gezin, pakjes, surprises en gedichten. Een heidens karwei om al die gedichten te schrijven. O zo fijn om op een leuke wijze toch liefde te tonen in het gedicht dat je schrijft, met af en toe een kritische noot. Zo gingen de gedichten natuurlijk ook over de opleiding op de hotelschool, over de nette pakjes en de klantgerichtheid, waar we thuis zo weinig van merken.
     Het heerlijk avondje is de volgende dag abrupt weer verdwenen, de Sint is nergens meer te zien. 's Morgens smst mijn dochter vanuit het hotel dat iemand voor het hotel is vermoord. Die vorm van op de klant richten leert ze niet op school.