Reizen betekent plannen. Voor je het weet, ben je dagenlang door dikke brochures aan het bladeren en eindeloos aan het turen op een scherm vol met toeristische websites. Uiteindelijk check je in bij Ryanair, om er achter te komen dat je moet bijbetalen omdat de naam op het ticket niet overeenkomt met je paspoort; daarin staan mijn doopnamen Johannes Cornelis, niet mijn roepnaam Kees.
Zoveel tijd als we besteden aan de voorbereiding van onze vakantie, zo weinig staan we stil bij 'de' reis die bij onze geboorte al vastligt. De stemmen van Het Nederlands Kamerkoor ontroerde mij diep tijdens hun a capella uitvoering van het Stabat Mater. In een middeleeuwse sfeer bezongen zij de treurnis van een moeder om de dood van haar zoon, met verschillende versies: van éénstemming Gregoriaans tot moderne, meerstemmige bewerkingen van deze beroemde klaagzang van Maria.
Tegenwoordig mag treuren om de dood van een naaste openlijker worden getoond, en groeit de belangstelling voor een bewuste voorbereiding op het eigen levenseinde. De planning van je laatste reis kent geen exacte vertrekdatum, maar geeft wel meer diepgang aan je huidig bestaan. Al blijft het ongewis of je het begin of het einde van die reis aan het plannen bent.
