Lopend tussen de hoge kantoorgebouwen van Rotterdam hoor je overal ringtones; een wandelaar zonder mobiel is zeldzaam. Het mobieltje heeft de wereld veroverd, terwijl amper tien jaar geleden bijna niemand het nut ervan inzag, laat staan zo'n ding had. Toch is het mobieltje ontwikkeld dankzij een creatieve ondernemer die durfde te investeren zonder dat er vraag was.
We leven nu in een tijdperk van ongezond wantrouwen: controle op controle, onderzoekscommissie op onderzoekscommissie, alsof elke professional het leuk vindt een rotzooitje van zijn werk te maken. We steken liever grote sommen geld in schijncontroles dan in innovatie en denkers met creatieve ideeën. Wie openlijk stuurt op creatieve invallen en vingerspitzengevoel, heeft de politieke en publieke wind tegen. Toch ontstaan er scheuren in dit controldenken. Mensen als Leen Zevenbergen en Matthieu Weggeman pleiten voor vertrouwen in de passie van de professional, creatief ondernemen en sprankelend inspireren.
In de glazen kantoorpaleizen van de controlfirma's in Rotterdam hebben kunstenaars in dit architectuurjaar paarse lijnen aangebracht. Zijn het de figuurlijke scheuren om ruimte te geven aan creatief ondernemen en sprankelend inspireren?