STILTE

Luisteren en kijken naar stilte is een uitdaging. De film Die Grosse Stille van regisseur Philip Gröning, duurt drie uur en is muisstil. Wij zijn films gewend waar beelden ons voorbijflitsen, ondersteunt met een doordringend geluid.  En dan is het ineens op een vrijdagavond stil in de bioscoop ............................................... ............... ..................... ................. .................. .................... ...................... drie uur lang. De film registreert het leven van mannen in het klooster van de Kartuizer Orde in de Franse Alpen die slechts één keer per week met elkaar praten: pure onthaasting.
     Luisteren naar stilte is vrij inspannend, de donkere beelden op je netvlies zorgen ervoor dat je al snel ligt te snurken als je niet oppast. Je voelt wel dat stilte ook veel kan geven: stil zijn maakt je alert voor de essenties in communicatie. Zo praten we vaak meer dan we luisteren, terwijl een stiltemoment meer kan opleveren dan doorratelen. Alert stil zijn is niet makkelijk, maar levert vaak meer op. Zoals even stil staan je eerder op een onbekende bestemming brengt dan blijven rennen. Wanneer gaan we de ‘time-out’ invoeren in onze onderlinge gesprekken?

OVERGEWICHT

In 1998 deed ik mijn eerste ervaringen met laptops op. Nieuwsgierig liet ik me door de Dunnet medewerker adviseren. Versteld stond hij van mijn vraag; “kun je ze achter op de fiets vervoeren”? Nou...eh... je moet er niet mee sollen, was zijn antwoord. Toch wat onmogelijk voor iemand die Sol heet. Laptops kunnen tegenwoordig veel meer, maar ze zijn nog steeds onhandelbaar groot en zwaar, standaard voorzien van een draagtas. Laatst zorgde zo'n zwaar ding voor overgewicht bij het inchecken van mijn bagage.
     Ook scholieren zeulen ’s ochtends met kilo's boeken. Ze zijn er helemaal op voorbereid om later die laptop te zeulen. Na de Eastpak is nu de schoudertas bij de jeugd populair. De trend is om deze schoudertas op de bagagedrager te laten rusten en de lange riem losjes over de schouder te hangen: geen zware boeken meer op je rug en geen straaltjes zweet op je hippe shirt. Eastpakers willen natuurlijk graag mee met deze trend, met hun riemen over hun ellenbogen lukt het net, zijn ze toch nog een beetje trendy. Sturen gaat een stuk slechter, maar je moet wat risico's nemen in het leven.
     Ook oudjes willen nieuwe gadgets. Zolang laptops niet meedoen aan pogingen om overgewicht kwijt te raken, blijf ik het liefst ' sollen ' met een klein, fijn en licht PDA-tje. Pas wanneer de laptops van Dell, Sony, Apple en Toshiba lichter worden, meld ik me weer. Misschien een ideetje voor een nieuwe editie van de SBS- TV serie Afvallers, iedere week strijden deze computerfamilies tegen gewone families wie procentueel de meeste kilo's verliest.

KUNST

De wereldeconomie bloeit weer op, krotten worden gesloopt en vervangen door hoogbouw, kantoren en shopping centra. Meer luxe. Nederlanders kopen meer, al zijn het andere spullen dan vroeger. Naast IT dragen ook de kunst en cultuur bij aan een sterkere economie. Zo is het Witte de With Festival allang niet meer alleen een creatieve activiteit: het is een economische barometer van de stad.
     De Milanese kunstenaar Matteo Ciber gaat een stap verder: kunst en modern design, is niet alleen schoonheid maar moeten bijdragen aan een hechtere samenleving. Hij brengt een alleenstaande dame met haar lekkere kookkunsten op een creatieve wijze in contact met de hardwerkende dertiger zonder kooktijd, die graag tegen een geringe vergoeding wil genieten van lekker eten. Beiden geholpen. Of hij transformeert een 'clean' metrostation in een unieke ontmoetingsplek vol allerlei wijkactiviteiten. Naast praktische voordelen, een plek vol sociale cohesie, een plek waar je je graag mee wil identificeren. We bouwen metropolen, maar hunkeren naar de sfeer van het dorp gezongen door cabaretier Wim Sonneveld. Het scheppen van die unieke eigenheid is een culturele uitdaging.

COMMUNICATIE

De wereld is een flink stukje kleiner geworden dankzij internet. De mogelijkheden zijn enorm en je vraagt je gelijk af hoe je dat vroeger deed. Lekker in de rij staan bij het postkantoor in het buitenland, een telefoonverbinding regelen nadat je eerst een girobetaalkaart had ingeruild voor de plaatselijke muntsoort.
     Inmiddels zijn we een paar jaartjes verder, komt geld overal uit de betaalautomaat en kun je overal internetten. Dit berichtje tik ik op een laptop op het vliegveld van Ho Chi Minh City in Vietnam. Vandaag zag ik in een van de spaarzame musea oude radio's en stencilmachines van het gestaalde partijkader, ze waren cruciaal voor het bewind om de macht van de Amerikanen te breken.

Duidelijk een land in transitie: soms zijn er faciliteiten, soms niet. Zo kon ik in het hotel MSN-en met mijn zoon, die op dat moment op zijn telefoon een SMS ontvangt over een brand vlak bij een familiepand. Mijn neef keek wel even vreemd op toen ik hem met mijn 06 vanuit Vietnam belde dat een pand in Breda in de fik stond en de brandweer onderweg was. Later las ik op internet dat het brandje snel onder controle was.
     Inmiddels promoot de premier van Vietnam de markteconomie en schakelt daar de Harvard universiteit voor in. De portier van het museum van de overwinning op Amerika, vroeg om dollars, stond onder een zonnescherm van Coca-Cola en keek uit op een Ford garage. Wellicht hebben communicatiemiddelen ook hun beperkingen en lijkt de kracht van het materialisme toch nog sterker. Het blijft een kwestie van slim communiceren met de klant.