KWALITEIT VAN HET LEVEN?

Terwijl de brievenbus steeds minder geluid maakt, wordt het aantal e-mails dat we ontvangen steeds overweldigender. Als voormalig medewerker van Microsoft en Apple is Linda Stone al jaren gewend aan de constante stroom van e-mails, sms’jes, telefoontjes, enzovoort. Zij ziet een mogelijke uitweg (NRC 15-04-2006):

     “In het ‘ik-ik-ik’ tijdperk van 1965 tot 1985 probeerden we zoveel mogelijk dingen tegelijk te doen. Tussen 1985 en 2005 werden we overspoeld en overprikkeld. Het was het tijdperk van ‘contact-contact-contact’. We waren overal bereikbaar (via sms, telefoon, laptop), behalve voor de mensen die op dat moment naast ons stonden. Altijd alert, met een voortdurend gevoel van tekortschieten.”

     Sinds 2006 zijn we selectiever geworden, en draait het meer om ‘zin-zin-zin’. We doen alleen nog datgene wat echt bijdraagt aan onze kwaliteit van leven. Zingeving, ergens bij horen, veiligheid en vertrouwen zijn de nieuwe criteria.* ‘Druk-druk-druk’ is dus niet meer het standaardantwoord op de vraag: “Hoe gaat het?” We wachten rustig op dat ene zinvolle contact dat ons leven verrijkt. Ik zie de postbode al aankomen; zou hij die bijzondere brief bij zich hebben?

 

 * Achteraf gezien moet ik constateren dat de door Linda Stone gedeelde uitweg naar meer bezinning achterwege is gebleven. We zijn nog steeds ‘druk, druk, druk’. Het stijgend aantal werk gebonden psychische burn-outklachten in Nederland bedraagt thans 31,5%. In het jaar 2006 bloeide de economie sterk op, uitmondend in een crisis in 2008. Zou ruimte voor zingeving, welzijn, samenhangen met welvaart?

KRUISTOCHT

Heel toepasselijk in deze 'goede' week haalde ik mijn dochter op bij het ziekenhuis de Heilige Familie gelegen in de ‘anale driehoek’ Kontich, Aartselaar en Reet, ten zuiden van Antwerpen. Het is maar een kort ritje van drie kwartier, maar wel een wereld van verschil. Haar vier verstandskiezen werden daar onder volledige narcose door de kaakchirurg verwijderd, terwijl in ons landje meestal twee tegelijk onder lokale verdoving worden getrokken.
     Niet alleen de methode van verwijderen ook de behandeling, is cultureel bepaald. Mijn eigen half-Zweedse tandarts heeft in haar Zweedse tijd geleerd conservatief te behandelen, terwijl de Hollandse collega's kronen bij de vleet plaatsen. De Zweden laten die kronen lekker in hun vlag zitten, terwijl Nederlanders hun mond vullen met veel meer kunstwerken dan andere Europeanen, misschien verklaart dat onze ‘grote bek’?

     Je als natie uiten kunnen we zoveel slimmer aanpakken, er zijn immers meer wegen die naar Rome leiden.
Op 1e paasdag tonen we aan de wereld dat we het ook anders kunnen: op het Sint Pieterplein spreken we met bloemen, zonder woorden. En we worden daarvoor bedankt, als de nieuwe paus “dank u voor de bloemen” tenminste niet vergeet. Anders wordt het tijd voor een kruistocht naar de heilige familie om die erkenning van die Hollandse schoonheid af te dwingen.

ONDER PROFESSOREN

Deze week stond in het teken van het in- en uittreden van bekenden in het wereldje van professors. In Rotterdam een openingscollege, een oratie en daags daarop een afscheidscollege in Amsterdam. Bij zulke officiële universitaire bijeenkomsten draait het om traditie en kledingvoorschriften. In Mokum geldt zelfs een specifiek kleding advies voor hoogleraren: toga met onderscheidingen. Ze waren er wel de lintjes, maar naar de smaak van de afscheidnemende hoogleraar toch te weinig. Wat dat betreft scoorde de nieuwe professor de dag ervoor met 3 lintjes beter.
     Zelf heb ik alleen nog wat lintjes van de wandelvereniging, maar een toga aantrekken was me nog wel gelukt. De pedel, de universitaire ceremoniemeester, bood me bij de start van bijeenkomst immers nog een leen-toga aan. Wel een makkelijke manier om een soort ' Charles Schwietert' nep -hoogleraar te worden.
     Ook dit soort verkleedpartijen kennen formele, maar zeker ook informele regels. Zo mag de hoogste in rang altijd weer afwijken van het kledingprotocol, die liep dus zonder toga, een subtiele manier om zich weer te verbijzonderen van zijn collega's. Zo zijn het niet alleen de lintjes die voor onderscheid zorgen!