ELECTRONICA

Pierre van Hooijdonk zit met zijn 36 jaar aan het einde van zijn voetbalcarrière, oftewel de "oude" collectie voetballers. Bij zijn nieuwe club Feyenoord hoop hij zich toch in de kijker te spelen voor het WK voetbal, ondanks zijn leeftijd.  De club op Zuid biedt meer kwaliteit dan “zijn" clubje NAC, maar ook wat "oudere" kwaliteit heeft jonge talent nodig om te scoren.
     Met het WK voetbal in Duitsland op komst, stimuleert de elektronica-industrie massaal de overstap naar flatscreens en High Definition TV’s.  Ook de toeschouwer moet investeren in kwaliteit. Hoe mooier het beeld, hoe aantrekkelijker het voetbal, hoe verder we komen, des te meer nieuwe tv's Philips kan verkopen. Elektronica winkelketens, zoals Media Markt spelen slim in op deze trend. Hun paginagrote advertenties lokken klanten met prijstrekkertjes waar je nog best mee thuis kunt komen. Eenmaal in de winkel kiezen velen toch een TV uit de schappen met net iets nieuwere versies, en letten ze iets minder op de wat hogere prijs. De klant is gelukkig met de (duurdere) blinkende nieuwste tv in plaats van het prijslokkertje en Media Markt is nog gelukkiger.

     Tijdens de uitverkoop hangen de kledingrekjes vol met de "oude" collectie, om ruimte te maken voor de nieuwe collectie. Wat bij elektronica opgaat, graag het nieuwste, geldt ook voor andere behoeften die we hebben. Geldt het ook voor deze WK, kiest Marco van Basten alleen voor nieuw talent en niet voor ervaren spelers? Of kunnen we straks hopen dat Nederland blijft winnen en de vrije trappen van Pierre erin vliegen?

 

SCHEIDEN

Een schilderij is een verstilde weergave van onze waarneming. De schilder schildert en wij als toeschouwers wordt de interpretatie gegund. In zijn roman Nazomer brengt Philippe Besson de personages uit Edward Hoppers beroemde schilderij Nighthawks tot leven: een vrouw in het rood, de man vlak naast haar, een andere man verder op aan de bar en een zwijgende barkeeper. Wij kijken via de grote etalageramen de bar binnen. Besson geeft hen verhalen: de vrouw wacht op haar minnaar die vanavond gaat breken met zijn vrouw, terwijl de man ernaast haar ex van een paar jaar geleden blijkt te zijn, net gescheiden van zijn huidige vrouw. De barkeeper beschouwt en houdt zijn mond.

     Het boek sluit goed aan bij een trend in mijn omgeving: veel relaties vallen, soms van 28 jaar, uiteen. Tijdens de afgelopen kerstdagen leek het schilderi zich op diverse plekken te hebben afgespeeld, met mensen om mij heen die met elkaar wilden breken. Een bericht in de krant wees ook al op een toename van het aantal echtscheidingen. Zo besloot een kennis na zijn scheiding een café te openen. Samen met zijn nieuwe vriendin was hij maanden aan het afbreken, timmeren en opbouwen. Het nieuwe café liep gelijk als een trein, vooral met veel exen die op zoek gingen naar een nieuwe partner. Afgelopen weekend was mijn kennis 'even' naar Aruba. Zijn vriendin stond alleen achter de bar. Alweer ex, want een langdurige relatie zag hij toch niet zitten.
     Waarom zo velen ineens op elkaar zijn uitgekeken is koffiedikkijkerij. Misschien lijkt het gras bij de buren altijd wat groener. Lulkoek volgens onze groenteboer " als ge maar regelmatig blijft maaien, blijft het gras wel groen. Maar dan motte wel blijven maaien''. Ook relaties hebben net als gras onderhoud nodig om levend en mooi te blijven.    

SNELHEID

Het motto lijkt tegenwoordig: als het maar snel gaat. Bij de jaarwisseling valt het hoge tempo nog extra op waarin alles verloopt. Voor je het weet schrijf je redelijk vloeiend het juiste jaartal op, zitten we alweer een cijfertje verder.
     In die jachtige omgeving is een kort uitstapje naar 'de Eifel' een verademing. De snelweg ernaartoe is een walhalla voor snelheidsduivels, met weinig auto’s zoals in de jaren zestig. 175 km op de snelheidsmeter kan makkelijk. Een sneeuwheuvel in de buurt, een 'gesundheitszentrum' en een Aldi/ E- markt completeren de voorzieningen in het dorp. In het 'grundlich' en 'sauber' ingerichte huisje, zonder die verdomde computer, is de snelheid ver te zoeken. Alles is nog net zoals een jaartje geleden: de sauna, het solarium en het bubbelbad hebben hun constante stroom van slechts enkele dorpsbewoners. Zelfs met weinig ligstoelen is er altijd wel eentje vrij. Wat een verschil met de zomervakantie als in de eerste minuut na de zwembadopening de ' hooggeëerde' gasten met hun handdoeken snel alle ligstoelen inpikken voor de rest van de dag.

     Lekker weggedoken in zo'n Duitse bank met dikke kussens leest een boek soepeltjes weg. De wereld lijkt even stil te staan. Een wandeling door het besneeuwde landschap wordt alleen onderbroken door een 'vliegend' hert op weg naar voedsel en de razendsnel afdalende skiërs op de Erbeskopf. Tussen al die snelle afdalers sta ik ineens oog in oog met een collega. Toch weer een rustgevende gedachte zo'n vertrouwd gezicht in een vreemde omgeving.