dinsdag, januari 11, 2005

Rotterdam in Zee

Frequente bezoekers van dit Kees-café weten dat ik iedere zaterdag- en zondagmorgen eventjes op en neer fiets naar België. Klinkt allemaal reuze indrukwekkend, maar ik ben binnen het uur uit en thuis. Mijn dagelijkse tochtje Breda – Oogziekenhuis duurt langer. Wel neem ik de tijd eventjes afstand te nemen van de beslommeringen in het ziekenhuis en geef extra aandacht aan een leeg hoofd of aan de schitterende natuur.

Een tijdje geleden had ik het geluk met een luchtballon over mijn huis en over mijn vertrouwde fietspad te varen. Een geweldige belevenis. Ad Haarhuis is al zo’n kleine 30 jaar ballonvaarder. Is diverse keren Nederlands kampioen geweest. Zijn ouderlijk huis stond tegenover het mijne. Zijn kleinere zusje (dat blijf je zeggen als grotere broer) studeerde zo’n twintig jaar geleden in Amsterdam en ik werkte toen in het AMC. Als ze thuis was geweest, reed ze met mijn auto mee terug naar dat grote Amsterdam. Goedkoop voor haar en ik kwam wat te weten over ballonvaren. Zelf had ik tot voor kort nooit in een ballonmandje gestaan.
Ad is natuurlijk niet voor niets Nederlands kampioen en stuurde zijn ballon precies over mijn huis, een knap stukje werk. En zo kwam ik precies over mijn fietspad richting het Vlaamse land. Het is een mooi stukje natuur.
Nu hebben ze onlangs ook een nieuw fietsbordje langs het pad geplaatst. De LP9b, niet zo bekend als de A16. Een doorgaande fietsverbinding tussen de ‘wereldsteden’ Breda-grens en Nieuweschans! De NAP-route.

Al 400 jaar is het NAP een waterhoogte ijkpunt om te meten hoe hoog andere punten liggen. Maar wat hebben beide plaatsen nou met NAP en waarom een extreem lange lengte van 445 km? De diagonaal door Nederland volgt globaal de NAP-lijn, het Normaal Amsterdams Peil. Het idee is de fietser mee te voeren op de grens van nat en droog Nederland, ofwel de droge-voetengrens. Wanneer Nederland niet zijn wereldberoemde waterkeringen en dijken zou hebben, dan peddelt de fietser langs een denkbeeldige kustlijn, zo is de gedachte. Soms denk ik langs de Noordzee te fietsen, maar dan krijgen we in Het Oogziekenhuis wel natte voeten!
Zou het op de LP9b net zo druk worden als op de A 16? Denk het niet. Als ik dan toch aan een ultra lange fietstocht denk, gaat die toch eerder naar het zuiden. Volgens de routeplanner is het 401 km van mijn huis naar de Avenue des Champs Elysees in Parijs. Dan rijd ik toch liever in zuidelijke richting, ben ik nog sneller in Parijs dan in Nieuweschans!
Voorlopig blijft het echter gewoon een fietspad langs de rivier de Mark, lekker stil genietend van de wisseling van de seizoenen. Na een halfuurtje keren bij de grenspaal, langzaam maar zeker een relikwie in een verenigd Europa. Zolang Breda nog niet aan zee ligt houden we in Rotterdam ook droge voeten.