Ondanks alle gidsen, websites en tips van vrienden blijft het spannend om in een compleet nieuwe omgeving aan te komen. De eerste indruk is overweldigend en veel duidelijker dan je ooit vooraf verzameld krijgt. Na de donkere en koude wintermaanden wilden we aan het begin van de meteorologische lente wel een weekendje weg. Nog te vroeg voor een zonnige warme strandwandeling dus wordt het een onbekende stad verkennen. Wenen is zo’n city waar je anders niet zo makkelijk op doorreis door heen komt.
Oorlogje voeren was in het verleden vaak dé manier om aan landjepik te doen. De Habsburgers waren 600 jaar heer en meester in centraal Europa met een alternatieve aanpak, via uithuwelijken werd nieuw land in de familie verworven. Met vrouwen die gemiddeld 11 tot 16 kinderen baarde, breidde hun rijk snel uit. De bloedband is ook wat sterker dan andere netwerkverbanden, handig als het verplaatsen door je rijk heel wat tijd kost. De Habsburgers hadden niet de privéjets en limousines van vandaag, het water, de Donau, was hun belangrijkste verkeersader.
De twee miljoen inwoners van Wenen van honderd jaar geleden zijn er niet meer, slechts de schilderijen in protserige zalen van barokke kastelen herinneren aan keizers en veldheren. Iedereen droomt weg bij Sisi. Miljoenen bruidjes schitterden sindsdien als Sissi’s op hun eigen bruiloft: het ideaalbeeld van de knappe slanke vrouw die zichzelf bleef in een bombastische, mannelijke omgeving. Sisi’s eigenheid maakte de grootste indruk.
