SISI

Ondanks alle capitoolgidsen, internetsitebezoeken en adviezen van vrienden is het telkens toch weer spannend aankomen in een compleet nieuwe omgeving. De eerste eigen waarneming bevat veel meer info dan je ooit vooraf verzameld lijkt te krijgen. De eigen indruk heeft toch de meeste impact.

Na donkere en koude maanden wil je aan het begin van de meteorologische lente wel een weekendje weg. Nog te vroeg voor een zonnige warme strandwandeling dus wordt het een onbekende stad verkennen. Wenen is zo’n city waar je anders niet zo makkelijk op doorreis door heen komt.

Het voeren van oorlogen was in het verleden vaak dé manier om aan landje pik te doen. De Habsburgers waren 600 jaar heer en meester in centraal Europa met een alternatieve aanpak, via uithuwelijken werd nieuw land in de familie verworven. Zeker als je vrouwen 11 of 16 kinderen baarden liep dat lekker snel op. De bloedband is ook wat sterker dan andere netwerkverbanden, makkelijk als het wat tijd kost om je te verplaatsen van het ene deel naar het ander deel van je rijk. De Habsburgers hadden niet de privejets en limousines van vandaag, het water, de donau, was hun belangrijkste verkeersader.

De twee miljoen inwoners van Wenen van ruim honderd jaar geleden zijn allemaal al weer dood, slechts de schilderijen in protserige zalen van de barokke kastelen herinneren aan keizers en veldheren. Toch droomt iedereen weg met slechts één vrouw, Sisi. Miljoenen bruidjes schitterden sindsdien als Sissi’s op hun eigen bruiloften. Het ideaal beeld van de knappe slanke beeldige vrouw die in die bombastische mannelijke omgeving zichzelf bleef. De eigenheid van Sisi maakte de grootste indruk.