De weerman voorspelde warm en nat weer, typisch on-Nederlands. Het zal wel meevallen dacht ik op deze maandagmorgen midden in de zomervakantie. Tijdens het ontbijt in de tuin vielen de eerste druppeltjes, toch waagde ik het erop. Na 100 meter fietsen begint het te stortregenen. Gehannes met de paraplu in de één hand en het stuur in de andere hand werd mijn pantalon steeds natter en natter. Drijfnat arriveerde ik op het station, hopende in de trein te kunnen opdrogen.
Helaas werkte de NS niet erg mee: geen treinen tussen Breda en Rotterdam. Reizen via Roosendaal was het advies, waar bussen zouden klaarstaan (niet in Breda)... Verzopen als een kat en kwaad over de non-service van de NS, gaf ik me maar over aan het onvermijdelijke. Terugfietsen door de hoosbui was geen optie. In Roosendaal stonden honderden mensen in de rij, maar geen bus te zien. Na een half uur kwam er eindelijk een bus naar Dordrecht, waarna ik met de trein naar Rotterdam kon. Ruim 2,5 uur voor een afstand van 50 km!
En de service van de NS? Zodra ik mijn eerste schreden in verzopen toestand in de trein richting Roosendaal zette kwam een NS-enquêtrice langs voor een kwaliteitscontrole terwijl er geen informatieverstrekking, geen koffie of bussen werden aangeboden! De kwaliteitsmeting is onder controle, nu nog het echte werk! Maar mijn natte pantalon was wel droog toen ik na 2,5 uur op mijn werk aan kwam....
