Ieder jaar betaal ik trouw het abonnement van de lokale schaatsclub. Met de giro-overschrijving verdwijnen de koeien uit het weiland en wordt rivierwater opgepompt.
Het blijft vervolgens wachten op een echte vriesperiode die steeds minder vaak voorkomt. Op de perfecte schaatsbaan, kon je vroeger lekker rollebollen met vriendjes en vriendinnetjes. Het echte schaatsen lieten we over aan ‘Boven de rivieren’, voor ons was de ijsbaan een grote ‘flirt’-locatie.
Klimaatveranderingen maakt schaatsen op natuurijs steeds onwaarschijnlijker. Tv-reportages spreken over een gemiddelde temperatuurstijging met enkele graden door een toenemend wereldwijd energieverbruik. Waar moet je dan heen voor schaats- en winterpret? Naar de ooster- of zuiderburen: via Trier ben je in 3,5 uur bij de Erbeskopf in Thalfang, of via Venlo op de Ettelsberg in Sauerland. Vroeger was dit avontuurlijker, je wist nooit of er voldoende sneeuw zou liggen. In het vroege internettijdperk verschenen foto’s op de websites, later gevolgd door trage webcams en uiteindelijk livestreams. Tegenwoordig heeft ieder wintersportdorp een redelijk actuele webcam, variërend van een beeldje per dag tot een live stream webcam. Even kijken op http://www.hunsrueckhaus.de/webcam/current.jpg en bij sneeuwval direct online een huisje boeken. Jammer dat de uitstoot van uitlaatgassen de temperatuur weer doet stijgen, maar ik neem door de week de trein, dus met mijn uitstoot valt het wel mee.
Die sneeuw in Duitsland is leuk, maar geef mij toch maar die natuurijsbaan met z’n romantische verlichting, koude wind en barokmuziek. Terug naar de tijd waarin je indruk probeerde te maken op sierlijke meisjes met witte ijshockeyschaatsen en plastic schaatsbeschermers als contactpuntjes.
