INTERNET VAKANTIE

De winkels zijn nog gesloten als ik ’s ochtends naar het treinstation fiets, slechts één winkelier is al vroeg uit de veren. Fluitend zet de eigenaar van het reisbureau zijn reclamebord buiten, nagenietend van de verkiezing tot beste vakantiewinkel van Nederland. Zijn winkelnering neemt de laatste tijd flink toe, tegen de verwachting in, want online kun je immers kiezen uit talloze aanbiedingen en gelijk inchecken. Vakantiegeluk blijkt toch wat minder makkelijk door de klant zelf te regelen via internet. Al surfend zoeken mensen avond aan avond naar de ideale vakantiestek. Vakantie is immers voor velen hét hoogtepunt van het jaar. Maanden van tevoren wordt daarnaartoe geleefd. Alles wat het dagelijkse leven niet biedt moet dan in die éne reis worden goedgemaakt, een prachtig uitzicht, flink veel leefruimte en een groot zwembad met altijd vrije ligstoelen. Na lang zoeken is die fantastische emotionele belevenis niet te vinden er mankeert altijd wel iets aan de gevonden locatie. Ten einde raad schuift men dan toch maar aan in de rij bij het reisbureau, die regelen wel iets en dwingen de klanten soepeltjes tot een keuze.
     Ondanks al die internetinformatie sta ik toch enigszins ongerust 70 km voor de luchthaven in de file. Valt de vakantie nu al in duigen? Gelukkig lost die file op. In Granada liep het anders; ik had mijn vrouw beloofd om via internet van te voren kaartjes te boeken voor het Alhambra, ik was het vergeten. Dom,dom,dom en niet goed voor het huwelijk. Dus stonden we daar ’s ochtends vroeg, met ruim 1.000 mensen in de rij voor de resterende 500 kaartjes. De tocht langs de afgrond van ons huwelijk duurde in totaal 2,5 uur, met iedere stap namen de terechte verwijten aan mijn adres toe en liep de spanning tussen ons verder op. “Nog 100 kaartjes te vergeven” klinkt uit de luidspeakers, met nog enkele mensen voor ons en een tweede onzichtbare rij aan de andere kant van het muurtje. Met de laatste kaartjes op zak, lijkt het huwelijk toch gered, en kunnen we de Moorse schoonheid aanschouwen. Vakantiegeluk is soms toch via internet te regelen.

TRANS MONGOLIË EXPRES

Wensen zijn er om vervuld te worden. De één droomt van een lange reis, de ander wellicht van rijkdom. Mijn collega maakte zijn droom waar en reisde met de Trans-Mongolië Expres van Moskou naar Peking. Deze legendarische trein volgt tot Oelan-Oede de route van de Trans-Siberië Expres en buigt daarna af richting Mongolië. Twee weken ‘kedenk-kedenk’ van Moskou via Jekaterinenburg, Oeralgebergte, Baikalmeer, Ulaanbaatar in Mongolië naar Beijing. Als je tenminste op tijd instapt en het cyrillisch een beetje beheerst.
     Opvallend genoeg vervullen de Russen de wens van menig Nederlandse treinreiziger, ze rijden altijd precies op tijd, ook op dit traject van duizenden kilometers. Ze rijden wat minder frequent dan in Nederland, maar de Russen hebben dan ook zo’n 85.500 kilometer rails te onderhouden. En in Russische treinen heb je altijd een zitplaats, bij de NS niet een vanzelfsprekende luxe, want deze week kon ik weer twee keer lekker “hangen” in de coupé.
     Op mijn zolderkamer ligt in een kistje nog een heel dik pak papier, familiebezit, Russische spoorwegobligaties uit de negentiende en vroeg twintigste eeuw. Van generlei waarde, hoogstens als curiosa of behangpapier, sinds de spoorwegmaatschappij in 1917 werd genationaliseerd. In één klap verloor de familie het hele vermogen. Het Russische Staatsspoorwegbedrijf RZD gaat echter opnieuw naar de beurs en gaat aandelen ter waarde van € 16 miljard uitgeven. Zou toch aardig zijn als ze de oude investeerders iets zouden teruggeven? Worden we toch nog een beetje rijk. Of die wens uitkomt? De RZD gaat ook een belang nemen in Deutsche Bahn. In hetzelfde kistje liggen nog diverse biljetten van Eine Million Mark, van het Reichsbankdirektorium Berlin uit het inflatiejaar 1923. Soms moet je willen dat bepaalde wensen niet vervuld worden.

VERBONDEN

 

Oudenbosch is een mooi alternatief voor wie niet naar Rome kan om in de echt verbonden te worden. In dit West-Brabantse stadje staat een indrukwekkende kleine replica van de St. Pieter van Rome, compleet met alle pracht en praal die daarbij hoort. Een ideale trouwlocatie voor volkszanger Frans Bauer en zijn vrouw Mariska. Hun huwelijk was een waar sprookje, voor de moeder van Frans jammer genoeg deels overschaduwd door omvangrijke veiligheidsmaatregelen. Die hedendaagse veiligheidsmachine had haar veel te ver weggehouden van haar zoon, waardoor ze te weinig van de pracht en praal en haar verbondenheid met het bruidspaar had kunnen genieten.

     Mijn eigen huwelijk, toevallig deze week net 25 jaar geleden, was totaal anders. Het waren andere tijden, je trouwde zonder pracht en praal, zelfs de trouwringen ontbraken. Die zijn er uiteindelijk wel gekomen. Na 25 jaar ben ik toch omgegaan en heb deze week trouwringen aangeschaft als openlijke uiting van onze lotsverbondenheid. Tussendoor even aan de vingers geschoven, wel zonder pracht en praal, trouw aan de eigen generatie.

WOLKEN

Nederlandse meesterwerken van de schilderkunst hangen wereldwijd in de beroemdste musea, vaak te herkennen aan de typisch Nederlandse wolkenluchten. Want als we ergens uniek in zijn, dan zijn het wel die wolken. Ons wisselvallige weer leidt niet alleen tot veel wolken, het weer is daardoor ook vrij onvoorspelbaar. Vandaar alle aandacht voor de weersverwachting. Dagelijks spitten we de weerpagina’s door in de krant, kijken en luisteren naar de diverse weermannen en -vrouwen en internetten op weeronline.nl en andere weersites. Op stap gaan zonder een blik te werpen op buienradar.nl is vragen om een nat pak. Het KNMI is daarbij hét instituut, ook de club waar we massaal op foeteren als het weer weer eens tegenvalt.
     Het succes van een buitenevenement hangt in Nederland sterk afhankelijk van het weer. Zon of regen maakt een wereld van verschil. Zo viel het meerdaagse Jazzfestival in Breda net in de omslag van koud, nat weer naar stralend zonnige dagen. Lege terrasjes in het begin tot een overbezette terrasjes aan het eind. Zon, licht, warmte, muziek, alcohol en de eerste rokjes, topjes en blote basten; het festival was nog nooit zo succesvol.
     Het KNMI blijft zijn kennis uitbreiden, want over wolken is nog veel onbekend. Ze zetten een wetenschappelijke studie op, maken een planning en investeren in ballonnen, helikopters en waarnemers. Maar juist als ze klaarstaan voor metingen, is er dagenlang geen wolkje aan de lucht, ook de meesters van het weer laten wel eens een steekje vallen. Worden zij ook eens lekker teruggepakt met tegenvallend weer. Het volk geniet echter van het prachtige weer, niet binnen in het museum maar buiten, van prachtige levende schepsels. Lekker even in de wolken.