KOESTEREN

Emotionele herinneringen sla je op en koester je in je geheugen, ruimte genoeg in je hersenpan. Er blijft altijd overtollige huisraad met soms emotionele en soms economische waarde over als ouders verhuizen naar een kleinere flat. Spullen waar jarenlang niet naar omgekeken is, gooi je toch niet zomaar weg. Ons huis heeft geen kelder, geen garage en veel schuine muren, dus weinig kasten. Dat is lastig, zeker met kinderen. Maar bij een zo'n ontruiming is dit nadeel juist een voordeel, het past er bij ons gewoon niet in. Met een gevoel van opluchting dumpen we de spullen bij de tweede handshandel, de rest verdwijnt in de containers op het grofvuilpark. Het is aanschuiven bij deze ‘kathedraal’ van onze wegwerpmaatschappij. Hoe meer we hebben, hoe vluchtiger we er gebruik van maken.

     Op de kabel zitten inmiddels ruim 40 tv-zenders. Ook hier geldt hoe meer, hoe vluchtiger, hoe minder ik kijk. Gelukkig kan het ook anders, zoals bij het tv-programma Zomergasten. In plaats van één enkele kreet of act zien we één gast de hele avond in beeld. We leren zowaar iemand echt kennen en steken er wat van op. Zomergast Rinnooy Kan, trakteerde ons o.a. op de wetenschapper Steiner, die zich afvroeg waarom de barbaarse oorlogen WO I en II konden plaatsvinden in beschaafd Europa. Rationaliteit en intelligentie zijn geen garantie ter voorkoming van barbarisme; dictators handelen soms irrationeel, de intelligentsia accepteert soms gelaten.
     Beschaving is maar een dun laagje, zonder opbergruimte. Iets om te koesteren in deze wegwerpmaatschappij.

PLATTELAND

De zomervakantie is een prettige onderbreking van de dagelijkse opstartroutine. Normaal gesproken pers ik mij iedere morgen tussen de massa reizigers die door de tunnel van Rotterdam CS het centrum instroomt. Dankzij de vakantiespreiding verdwijnt dat 'uitgeknepen darm gevoel' gelukkig een beetje.
     Nog nooit groeide de stedelijke bevolking in steden snel; het platteland ontvolkt. Tijdens de vakantie trekken we nog wel eens op naar een stil uitgestorven plekje, maar de doorsnee wereldburger zit toch het liefst tussen de massa op Lowlands, Zomercarnaval of de Bavaria cityrace.
     Door de zomerevenementen vermaakt elk weekend een half miljoen mensen zich in de stad, wat extra rust elders geeft. De grens tussen kabaal en stil, tussen propvol en leeg, tussen alles of niets, tussen ‘have's’ en ‘have not's’ wordt steeds scherper. De markt duwt ons richting extremen.
     Jarenlang hielden EU-subsidies de melkprijs kunstmatig laag. Nu de subsidies zijn verdwenen, zijn ook de koeien van het veld verdwenen. Sinds deze zomer doet de markt weer zijn werk, de melkprijs stijgt. Nog even en de rust op het platteland is verdwenen. Weldra stromen de weiden vol met koeien en vult de lucht zich met koeienstront uit een uitgeknepen koeiendarm. Dan is die treintunnel misschien zo gek nog niet, daar zit af en toe een verrassend lekker geurtje tussen.

FIETSEN

Op een oude fiets moet je het leren, Nederlandse fietsontwerpers nemen die uitspraak wel heel letterlijk bij het ontwerpen van elektrische fietsen. Veel modellen zijn vooral gemaakt voor oudjes die niet meer zo makkelijk kunnen trappen.
     De DAF 55 was de eerste met de automatische versnellingsbak, speciaal ontwikkeld voor mensen die niet wilden of konden schakelen. Deze variomatic, technisch innovatief, flopte door zijn oubollige uiterlijk.
     Philips, ook uit Eindhoven, heeft daar lering uit getrokken: goed industrieel design bepaalt falen of succes van een product. Apple snapt dart als geen ander; hun iPod is pronken met de ranke vorm, iPod dat ben ik, straalt de trotse bezitter uit.
     Italianen hebben design in hun genen, hun elektrische fietsen zijn flitsend vormgegeven. Een genot om naar te kijken. Schoonheid trekt schoonheid aan. Het hele terras vergaapt zich aan de jonge diva die haar hippe elektrische fiets achteloos langs de stoeprand stalt. Misschien moet je 't leren op een oude fiets, de meesten van ons smullen toch meer van een jong ding.

GOUD OF ZILVER

Ondanks alle fotootjes en filmpjes op internet blijft het telkens weer spannend of de nieuwe gouden vakantiestek goed of fout is gekozen. Al is de camping nog zo mooi gelegen, je kunt altijd dat lelijke plekje geboekt hebben dat nooit in de folder te zien is. Nog te zwijgen over de familie die rondom je heen vakantie aan het vieren is, die heb je al helemaal niet voor het uitkiezen.
     We hadden dit jaar geluk met onze keuzes. Met alle kinderen inclusief aanhang voelde het tafelen in het Toscaanse land net alsof we midden in een Bertolli-reclame zaten. Aanvullend op de gouden momenten met het hele gezin tezamen, hebben we toch nog saampjes met z'n tweetjes een paar dagen een hotelletje in Twente gedaan. Een relatie vraagt immers constant investeren, voor je het weet boek je een camping voor alleenstaande ouders.
     Alleen de bruidssuite was nog beschikbaar: grote kamer, groot bed, ligbad voor twee en zelfs een duifjeskrans met gouden ringen boven het bed. Een unieke ervaring, want we hebben geen trouwringen, nooit een 'echte' huwelijksnacht gehad en thuis pas ik amper alleen in bad. Bij het verlaten van de bruidssuite sloeg het 'terug in de tijd' gevoel om in een blik op onze toekomst. Vakantie in Twente betekent paden, bossen en lanen vol met de fietsende, goed in de slappe was zittende grijze babyboomers, de verzilvering van Nederland. De golf zal ons overspoelen zodat we over een jaar of tien in een zwaar verzilverd land leven, gouden tijden voor de oogheelkunde, dat wel.