Afgelopen weekend liep ik, zij aan zij met mijn prachtige dochter, de Quakerkerk in Dublin binnen. In tegenstelling tot de uitbundige en muzikale intrede in een katholieke kerk vol pracht en praal, vond deze huwelijksceremonie plaats in diepe stilte. We bevonden ons in een ruimte zonder altaar, zonder heiligenbeelden en andere kerkelijke symbolen. Het was een stille bijeenkomst, zonder voorganger, waarin de stilte slechts werd doorbroken door getuigenissen van de aanwezigen. In een gemeenschap zonder dogma’s en met de overtuiging dat ‘er iets van God in ieder mens schuilt’, is er geen twijfel of ze hun ‘ja-woord’ zullen geven. Op een zelfgekozen moment spraken zij ieder hun liefde uit en hun belofte om het huwelijk duurzaam te maken.
Tijdens het huwelijksdiner onder een bedoeïenentent was een kleurrijk gezelschap aanwezig uit minstens tien verschillende landen, ieder met zijn eigen gewoonten en gebruiken. In Ierland is het gebruikelijk dat de vaders van de bruid en bruidegom, de ‘best men’ en de bruidegom zelf toespraken houden tijdens het diner. Voor mij, als vader van de bruid en niet-native speaker, was dit een extra uitdaging: het publiek aan het lachen krijgen, terwijl elke cultuur zijn eigen vorm van humor heeft, en Britse humor wordt beschouwd als het beste wat Europa op dat gebied te bieden heeft (Christiane Mohr, Humor in Europe, 2006). Ieren doen daarin echter niet onder voor de Britten en zijn net zo dol op weddenschappen, zelfs tijdens huwelijksdiners. Aan een tafel werden weddenschappen afgesloten over de totale ‘duur’ van de toespraken. Gelukkig kreeg ik direct de lachers op mijn hand door aan te bieden – uiteraard tegen betaling – de ‘duur’ te verdubbelen door mijn Engelstalige toespraak zo nodig in het Nederlands te herhalen.
‘Duur’ kan ook doorbroken worden. Zo viel het trouwfeest samen met twee concerten van U2 in hun thuisstad. Toen hun vliegtuig met het U2-logo landde op Dublin International Airport, stegen de accommodatieprijzen in de stad meteen van ‘duur’ naar nog duurder.
Onze eerste kleindochter, anderhalf jaar oud, bleef opvallend stil in de Quakerkerk, maar kon lekker bewegen, rondlopen en verkennen. Zo wist zij de stilte op haar eigen manier te doorbreken en trok met haar stille aanwezigheid ieders aandacht.
Bewegen kan ook helpen om de ‘duur’ te behouden. Door tijdens je huwelijk met je partner mee te bewegen, zij aan zij, creëer je vaak de beste basis voor een oneindige duur van het huwelijk.
