Op een mooie zonnige lentedag verzamelt mijn bas-sectie van het koor zich al vroeg om onze diepe klanken te oefenen. De dames met de hoge tonen mogen dan wel vaak de melodielijn domineren, wij als mannen vormen met onze lage stemmen voor een stabiele basis. Het vraagt oefening om als sectie een eigen geluid te laten horen en toch in harmonie te blijven met de andere secties; zonder dat valt alles uit elkaar.
De stadsbeiaardier Paul Maassen liet ons, de Sol-familie, de door ons geschonken nieuwste klok van de Bredase Grote Kerk zien. De nieuwe “Sol” klok klinkt nu als de hoogste toon in deze kerktoren van de 16e eeuw. Al spelend op het uitgebreide carillon laat Paul ontelbare malen de hoogste toon over de stad galmen. Historisch gezien blijft zo’n klok hangen tot de kerktoren instort of een oorlog doet deze hoogste toonklok omsmelten tot een kanon met doffe dreunen.
Ondertussen verzamelt op het kerkplein de nationale en internationale pers om premier Mark Rutte op deze laatste zaterdag voor de verkiezingen te zien flyeren. Terwijl de hoogste Sol-klok klinkt, zal de Nederlandse regering later die dag haar diplomatieke instrumentarium uitbreiden en een ongebruikelijk hoge toon aanslaan richting Turkije. Nu maar hopen dat deze toon niet tot een doffe dreun wordt omgesmolten.
