Het jaar 2014 zullen we herinneren als een jaar vol geweld, individueel en collectief, dichtbij en ver weg. Het ontnam ons het gevoel van veiligheid maar onderstreept het belang van onderlinge verbondenheid. Het was een heftig en hectisch jaar waarin ons wereldbeeld snel veranderde. Wie had begin dit jaar kunnen denken dat onze Koning en Premier samen met Poetin nog manifest aanwezig waren op de Olympische Spelen in Rusland? Twee sociaal bewogen artsen, Els Borst, de voormalig minister van volksgezondheid, en Joep Lange, AIDS-bestrijder uit het AMC, kwamen beiden gewelddadig om het leven: Els werd vermoord in haar garage, Joep kwam om bij de ramp met MH17. We maakten kennis met het kalifaat, waar men rücksichtslos voor de camera mensen onthoofdt.
Zelfs in Zwolle werd een straatmuzikant, de Bulgaar Zdravko Vazov, zomaar neergestoken. Het is begrijpelijk dat mensen zich zorgen maken over de toekomst, zeker nu economische zekerheden wankelen en steeds meer mensen zich eenzaam of onzeker voelen. Collectieve regelingen zoals zorgverzekeraars en pensioenen geven minder zekerheden dan vroeger, concerns met een lange historie vallen om in de concurrentie met bedrijven die pas amper bestaan en tien keer zo snel groeien. De disruptieve economie. Hoe om te gaan met die twijfel?
Ondanks het geweld bracht dit jaar ons ook dichter bij elkaar. We beseffen weer hoe belangrijk het is om samen te werken en authentiek te zijn, jezelf te blijven, zoals een kind dat nog kan. Juist die eenheid is essentieel in ons leven. De recente ‘samen’ campagne van Jumbo, met steun van de voedselbank, werd kritisch bekeken, maar misschien is het gewoon oprechte betrokkenheid van de supermarkteigenaars. Directeur Frits van Eerd was na de steekpartij in Zwolle direct aanwezig om zijn mensen te steunen. Echt samen zijn geeft kracht en betekenis aan het leven. Verbondenheid is van alle tijden en juist nu in tijden van onveiligheid extra belangrijk.
