Herman van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad, opende als ervaren spreker zijn Nassaulezing in de Grote Kerk met een persoonlijke verbinding tussen zijn onderwerp en de locatie, Breda. De EU en de Grote Kerk hebben misschien meer gemeen dan hij aanvankelijk dacht. Waarom slaat de vonk van een zeer gepassioneerde Herman van Rompuy, die zegt dat “meer Europa noodzakelijk is voor het oplossen van crises”, niet over op de gewone burger?
Zoals van grote leiders verwacht mag worden, bleef Van Rompuy niet lang stilstaan bij het WAT en HOE van de EU, maar legde hij de nadruk volledig op het WAAROM van de Europese Unie, de Europese Gemeenschap. Daar ligt zijn passie: de gemeenschap als een vriendschap tussen naties, om voorgoed verlost te zijn van oorlog en om vrede tussen naties te garanderen. En die passie was voelbaar voor alle aanwezigen.
Net zoals menig Bredanaar zich gepassioneerd voelt wanneer na een lange reis de Grote Kerk weer in zicht komt. Bijna thuis.
Voor onze familie was dat zeker zo, want vanuit het poortje in de tuin van mijn oma liep je zo naar de ingang van de Grote Kerk. We waren trots op de buitenkant van het gebouw, maar van binnen was de protestantse kerk voor vele generaties Bredanaars – die grotendeels katholiek waren – ontoegankelijk, ‘Wel van ons, maar niet voor ons’. Tegenwoordig is de Grote Kerk toegankelijk voor iedere burger; een weg die de EU nog moet afleggen. De weg naar toegankelijkheid van de EU voor de gewone burger begint met het uitdragen van die EU-trots door alle EU-leiders. Van Rompuy gaf tijdens zijn Nassaulezing daar een mooi voorbeeld van.
