Mijn kinderen hockeyen allemaal, maar mijn zoon begon zijn sportcarrière bij een voetbalclub die menigmaal amateurkampioen is geweest. Die clubervaring is me altijd is bijgebleven, vooral omdat de jeugdopleiding destijds een flinke knauw kreeg toen de jeugd coördinator woedend opstapte. Het bestuur vergeleek het probleem met een stevige grote boom die steeds meer schaduw wierp, dat eronder steeds minder groeide. Een enthousiaste energieke man die alles naar zich toetrok en steeds meer mopperde dat hij alles alleen moest doen, omdat anderen zich minder voor de zaak inzette. Hij maakte overuren en overuren, raakte gefrustreerd en uiteindelijk haakten de overige vrijwilligers één voor één af, waardoor hij alleen overbleef. In werkelijkheid waren een groot aantal ouders best bereid zich in te zetten, maar hun inzet moest naast al hun andere officiële verplichtingen gebeuren. Dat ze hun prioriteiten soms anders legden dan de jeugd coördinator betekende niet dat ze niet hun stinkende best deden en geen vrije tijd gaven aan de club.
Met vallen en opstaan heb ik vaak gedacht aan die jeugd coördinator. Natuurlijk moet een leider inspireren en enthousiasmeren, maar het is minstens zo belangrijk om een team rond zich te vormen én te behouden. Een goed team dat uitvoering wil blijven geven aan die inspiratie, in staat is om beslissingen te nemen, en niet altijd terugvalt op beslissingen van de bestuurder. Dat vraagt om delegeren, eigenaarschap geven en vertrouwen hebben dat het goed komt, ook als anderen soms andere keuzen maken.
Een inspirerende gemotiveerde leider kan een boom tot grote hoogte laten groeien, maar die boom heeft voeding van onderaf nodig om te blijven bloeien. Dat vraagt om ruimte voor zonneschijn, niet om een allesoverheersende schaduw.
