Al eens gecached in een bos? Nee? Dan staat het 1-1, want ik ook nog niet. Onlangs stuitte ik samen fietsend met mijn vrouw op een bijzondere activiteit in het Brabantse land die deed denken aan de tijd toen de adel de zondagmiddag met elkaar in gepaste sfeer doorbracht. Een grote groep jagers was op Hubertus jacht. Een prachtige stoet van paarden, jachthonden en een trompetter trok door de herfstige bossen om een vos op te sporen die de jachthonden moeten zien te vinden. Mooi rood en bruin tegen een herfstgekleurd bosgebied. Een plaatje. De jagers en hun honden rennen door bos en heide. Geen nood want de grondeigenaar doet meestal gewoon mee. Na de jacht is het goed laven aan een lekker biertje of glaasje wijn.
Niet voor iedereen is zo'n dure sport weggelegd, dus is daarop een digitale variant gevonden. In het bos wordt een schat begraven en de nieuwste wandelsport kan beginnen, caching. De wandelaars proberen met behulp van het Global Positioning Systeem (GPS) een schat te vinden. Geen paarden, geen trompetters en geen honden meer , maar een pda-tje in de hand en maar cachen, jongens. Geocaching blijkt aantrekkelijk te zijn voor alle leeftijden, met een speciaal sterrensysteem om de moeilijkheidsgraad van de routes aan te geven. En ben je na de jacht je auto kwijt; even gewoon de coördinatoren van je auto intoetsen en je komt altijd weer thuis.
Maar ja, die cachers hebben in tegenstelling tot de jagers geen grondeigenaren in hun groepje zitten en dat is vervelend als jouw pda-tje je dwars door bos en heide stuurt. Daarop is een typisch Hollands antwoord gevonden; een stichting om te bemiddelen tussen cachers en grondeigenaren, zodat iedereen ongestoord kan genieten van het spel!
Je kan natuurlijk ook een oogballetje als schat verstoppen en al cachend het oogje proberen te vinden. Is de winnaar nu een eyecacher of een eyecatcher?
(Voor meer informatie surf naar http://www.stichtinggeocaching.nl of http://www.geocaching.nl. )
