De komst van mobiele telefoons heeft ook onze taal drastisch veranderd. Vroeger schreven we nog gewoon voluit ‘eventjes wachten’. Met mobiele telefoons kunnen we korte tekstberichten versturen en lezen op een moment dat het de ontvanger uitkomt. Deze sms-berichtjes zijn een rage geworden onder jongeren. Vooral op vakantie in het buitenland is een sms’je goedkoop en efficiënt. Met afkortingen kun je veel zeggen met weinig woorden. Het past perfect in onze snelle communicatiewereld.
Ook op vakantie blijven we vrolijk mailen en chatten. MSN staat niet stil; kinderen MSN’en alsof het de normaalste zaak van de wereld is, met vriendjes op vakantie in Dishoek, Maleisië en Zweden. Die snelle en makkelijke communicatiemiddelen maken ons ook wat slordiger in ons taalgebruik. We nemen niet meer de tijd om zinnen goed te lezen. Alles gaat vluchtig.
Neem bijvoorbeeld het vakantiecadeautje op mijn werk: een sleutelkoord. Het doel was kort en bondig beschreven in het personeelsblaadje. Gewoon een aardigheidje voor op de camping, in een hotel of op het strand. Binnen een uur veranderde de toon van de communicatie op het werk echter totaal: van ‘leuke attentie’ en ‘hiermee kunnen we ons onderscheiden’ tot ‘moeten we de badge nu verplicht dragen?’ en ‘ik ben toch geen hondje’. Natuurlijk is communicatie belangrijk, maar nemen we nog wel de tijd om even stil te staan bij wat we zeggen? FF w8en dus.
